07. prawdziwość.

To dziwne, jak niewidzialność popsuła ci wzrok. - Albus Dumbledore.

Podkład muzyczny.

Gdy Julie wróciła do rzeczywistości poczuła się oszukana. Każda myśl zadawała wiele pytań. Ciągle broniła Malfoy'a, a przyjaciele zawsze mówili, że jest śmierciożercą. Poczuła się łatwowierna. Chciała, to wyjaśnić. Była dwunasta ' gdzie on może być ? ' Szukała w swojej głowie, miejsca, w których może się obecnie znajdować. ' No tak... Błonia. ' Nie zważając na nikogo, wybiegła z gabinetu dyrektora. Był tam ze swoimi kumplami, oczywiście nie mogło zabraknąć Pansy Parkinson. Ślizgonka musiała zauważyć blondynka bo z perfidnym uśmiechem, rzuciła się Dracon'owi na szyję, jednak chłopak nie odwzajemnił uścisku.
- Ty szmato ! Wara mi od niego ! Jak chcesz to tą twoją krzywą buźkę wyprostuje ! - krzyknęła na całe gardło Julie. Nie zważała na to, czy ktoś obserwował to zdarzenie. Jednak, usłyszała gwiazdy i ryki typu ' Oo, zaraz Gryfonka pobije Ślizgonkę ' . Czarnowłosa podeszła do Deception. Była pewna, że ją uderzy i nie pomyliła się. Jedynie co ją uchroniło przed ciosem to , że Malfoy zablokował go.
- Chodź - mruknął do niej blondyn. Chwycił ją za rękę. Poszli w milczeniu na piąte piętro.
- Co ty wyrabiasz ?! - warknął poddenerwowany. - Nie bądź zazdrosna o nią !
- Słucham ?! Zazdrosną o tą sukę ? - rzadko kiedy używała tak ordynarnego słownictwa. - Tu nie chodzi o nią, tylko o Ciebie !
- O mnie ? - prychnął litościwie. Poczuła zniewagę, rzadko kiedy tak się zachowywał.
- Tak. Czemu nie powiedziałeś, że jesteś śmierciożercą ?! - nie zważała na słowa, była wściekła.
- Zamknij się ! - syknął - To po co chciałaś te zakichane wspomnienie ?!
Nie odzywał się do niej w taki sposób.
- Bo zależało mi na tobie. Teraz to się najwyraźniej zmieniło, nie tylko u mnie.
Nie odpowiadał. Gryfonka poczuła pewną satysfakcje.
- Wybrałeś mnie bo sądziłeś, że jestem naiwna ? Głupia ?
- Julie... - szepnął, lecz dziewczyna mu przerwała.
- Nie. To koniec.
- No jasne. To co, teraz pójdziesz do bliznawatego i wiewióry i się im poskarżysz ?
Słowa potrafią ranić. Nie mogła przecież pójść do Harr'ego i Rona, bo by mieli do niej wyrzuty. Powiedzieli by, że mieli racje.
Nagle zauważyła, że Malfoy się do zbliżył. Wziął ją za włosy. Nie... po prostu ją szarpnął i rzucił, jakby była rzeczą, dla której nie ma tu miejsca.
Jednak nie upadła na ziemię, chłopak zdążył ją złapać, za koszule. Poczuła strach. Łzy napływały jej do oczu. Była pewna, że zaraz ją uderzy. Nagle przycisnął ją do ściany i pocałował. Uświadomiła sobie, że każda historia miłosna jest bajką, dziewczyna księżniczką, a chłopak księciem. Tylko, że nie wszystkie były opowiadane dzieciom na dobranoc.  Żadna dziewczyna nie chcę chłopca, który będzie robił podchody, by złapać ją za rękę.

---------------------------

Krótkie. Tak. Czuje, że to opowiadanie nie było jakieś dobre.
Mam nadzieję, że wam się chociaż podoba. Nie ma za dużych błędów - na moje oko. Muszę przyśpieszyć tą akcje. Chciałabym w święta napisać o świętach >< Następne planowane notki : 30 listopad. 7 grudzień. 14 grudzień. Notatka świąteczna będzie 20 lub 21 :) Jak są jakieś pytania napiszcie w komentarzach - z chęcią na nie opowiem.